Czas trwania zabiegu implantacji. Pacjenci zgłaszający sie do naszego gabinetu, pytając o implanty zawsze sa analizowani indywidualnie i na podstawie takiego indywidualnego badania może dopiero być określony czas implantacji, możliwości wszczepienia implantu i na tej samej wizycie jego natychmiastowego obciążenia protetycznego. Jakie są zalecenia po zabiegu implantacji ? To zależy od rodzaju przeprowadzonej procedury. Szczegółowe zalecenia lekarz zawsze omawia z Pacjentem po zakończeniu zabiegu. Najważniejsze z nich to zakaz gryzienia po stronie operowanej, nie spożywanie gorących posiłków przez 2 dni, oraz właściwa higiena jamy ustnej. Przed rozpoczęciem zabiegu pacjentowi podaje się znieczulenie. Po kilku dniach ściąga się szwy, a następnie czeka na to, by implant zrósł się z kością, co może trwać nawet do 6 miesięcy. Ostatnim etapem jest odbudowa korony zęba, która kolorem zbliżona będzie do naturalnego odcienia naszego uzębienia. Po zabiegu zawsze warto mieć przy sobie odpowiedni zestaw tabletek przeciwbólowych, które należy zastosować wg zaleceń, aby uniknąć bólu. W pierwszych dniach po zabiegu zalecam także unikać intensywnego płukania jamy ustnej czy gwałtownych ruchów. Tak więc żaden większy wysiłek fizyczny po usunięciu zęba nie jest wskazany. Niewłaściwa opieka poekstrakcyjna – nieprzestrzeganie zaleceń stomatologa dotyczących opieki po zabiegu, takich jak niepalenie, unikanie picia przez słomkę czy niepłukanie jamy ustnej wodą z solą, może zwiększyć ryzyko powstania ropnia. Jeśli podejrzewasz, że możesz mieć ropniak po wyrwaniu zęba, skontaktuj się ze swoim Tuż po zabiegu dobrze jest zastosować okład z lodu na twarz w obszarze wszczepienia implantów, aby zmniejszyć opuchliznę, która jest po zabiegu zupełnie naturalnym zjawiskiem. Warto również zrezygnować z jedzenia i picia do momentu, kiedy znieczulenie całkowicie ustąpi – unikniemy w ten sposób niechcianych urazów i wzrostu . Piękny, zadbany uśmiech na długie lata, to marzenie każdego z nas. Niestety często zdarza się, że choroby, uwarunkowania genetyczne czy nagłe wypadki, skutecznie nam to uniemożliwiają. W takich sytuacjach zbawienne zdają się być implanty stomatologiczne, dzięki którym mamy szansę skorygować braki w uzębieniu. Czy jednak implanty zębów są dobrym rozwiązaniem dla każdego? Niestety nie. W poniższym artykule przedstawiamy, w jakich sytuacjach należy unikać zabiegu wszczepienia implantów. Czym jest implant zębowy? Implant zęba to nic innego jak sztuczna struktura, która zastępuje utracone zęby. Podstawę implantu stanowi śruba (najczęściej tytanowa, bądź wykonana z tlenku cyrkonu), którą wszczepia się w miejsce, gdzie wcześniej znajdował się korzeń zęba. Na tę śrubę następnie umieszcza się koronę protetyczną. Kolor korony, jej przezroczystość i połysk dobiera się tak, aby jak najlepiej dopasować ją do naturalnych zębów. alt: Jak wygląda implant zębowy Współczesna stomatologia umożliwia wykorzystanie koron oraz implantów zębowych z różnych materiałów. Wybór jest uwarunkowany wieloma czynnikami, do których należą między innymi: struktura uzębienia, budowa anatomiczna kości, walory estetyczne, jakie chce uzyskać pacjent oraz jego możliwości finansowe. Kiedy wykorzystuje się implanty zębowe? Stomatolog może zalecić zastosowanie implantów zębowych w przypadku utraty pojedynczych zębów, jak również w celu odbudowy większych braków w uzębieniu. W drugim przypadku umieszcza się kilka implantów, które tworzą podstawę pod protezę. Zalecenia do leczenia implantologicznego: pojedyncze braki w uzębieniu spowodowane wyniszczeniem przez próchnicę, niewykształcone zawiązki zębowe, bezzębie (całkowity brak uzębienia). Jeżeli któreś z powyższych stwierdzeń dotyczy Ciebie, skontaktuj się z kliniką stomatologiczną w celu przygotowania planu leczenia implantologicznego. Implanty zębowe – powikłania Powikłania na wskutek wszczepienia implantu zdarzają się dość rzadko, niemniej jednak powinniśmy być ich świadomi. Najczęściej występujące powikłania to: poluzowanie lub odkręcenie śruby, opuchlizna, siniaki, podwyższona temperatura, ból zęba lub zębów sąsiadujących, krwawienie z zęba, powiększone węzły chłonne. Pacjenci często obawiają się również odrzucenia implantu. Warto wiedzieć, że takie powikłania zdarzają się niezmiernie rzadko, bo zalewie u 1-2%, a w przypadku nieprzyjęcia się implantu zębowego, zazwyczaj zaleca się kilkumiesięczną przerwę, po czym lekarz może zalecić ponowne wykonanie zabiegu. alt: Uśmiechnięta kobieta w gabinecie stomatologicznym Przeciwwskazania do wykonania zabiegu implantacji Wszczepienie implantu jednak nie zawsze jest dobrym rozwiązaniem. Istnieje szereg przeciwwskazań, które wykluczają ten rodzaj leczenia ubytków jamy ustnej, gdyż niektóre schorzenia mogą zaburzyć lub uniemożliwić integrację implantu zęba z kością. Wyróżniamy przeciwwskazania ogólne oraz miejscowe. Ogólne przeciwwskazania do implantów Są to przeciwwskazania związane z aktualnym stanem zdrowia pacjenta oraz przebytymi przez niego chorobami. Należą do nich: Ciąża W okresie ciąży najważniejsza jest ochrona rozwijającego się w łonie matki płodu. Zabieg wszczepienia implantu łączy się z koniecznością wykonania prześwietlenia rentgenowskiego, a w późniejszym czasie z leczeniem przeciwbólowym, antybiotykowym i przeciwzapalnym. Ponadto czas ciąży to okres wahań hormonalnych u kobiety, co może wpływać na stan dziąseł i zębów, a w rezultacie spowalniać proces integracji implantu z kością. Cukrzyca Nieustabilizowana i nieleczona cukrzyca bezwzględnie dyskwalifikuje pacjenta do zabiegu wszczepienia implantu. Powodem jest spowolniony czas gojenia ran oraz podniesione ryzyko nadkażenia bakteryjnego. Zabieg można wykonać u osoby, która dzięki leczeniu zdoła opanować cukrzycę i ustabilizuje poziom hormonów w swoim organizmie. Nowotwory Choroba nowotworowa skutkuje ogromnym osłabieniem i wyniszczeniem organizmu, a każdy zabieg, w tym również zabieg implantacji, dodatkowo osłabia pacjenta. Radioterapia, chemioterapia oraz leczenie chirurgiczne znacznie obniżają odporność pacjenta. Ze względu na zbyt duże ryzyko, w tym czasie nie wszczepia się implantów. Osteoporoza Zaawansowana osteoporoza podnosi ryzyko odrzucenia implantu, z uwagi na to, iż znacznie osłabia tkankę i jej zdolności regeneracyjne dlatego w takich przypadkach nie wszczepia się implantów stomatologicznych. Zaburzenia układu krzepnięcia Schorzenia układu krzepnięcia krwi niosą ze sobą ogromne ryzyko krwotoku oraz trudności w gojeniu się ran po zabiegu implantacji. Osoby z małopłytkowością, przed przystąpieniem do zabiegu, powinny farmakologicznie wyrównać krzepliwość krwi w swoim organizmie. Tzw. choroby wyniszczające (AIDS, narkomania, alkoholizm) U osób z chorobami wyniszczającymi organizm nie wykonuje się wszczepów implantologicznych. W przypadku osób chorych na AIDS brak odporności powoduje szereg schorzeń oraz utrudnia gojenia się ran. Ponadto istnieje ryzyko infekcji personelu wirusem HIV podczas wykonywania zabiegu. Co więcej, u osób cierpiących na choroby wyniszczające organizm obserwuje się silne stany zapalne w jamie ustnej, nierzadko o charakterze ropnym, choroby dziąseł oraz zmiany próchnicze, co dyskwalifikuje pacjenta do zabiegu wszczepienia implantu zębowego. Nałogowe palenie papierosów Badania ukazują, że u osób uzależnionych od nikotyny częściej dochodzi do zapalenia błony śluzowej oraz tkanek okołowszczepowych. Ponadto nikotyna powoduje obkurczanie się naczyń krwionośnych, spowalnia regenerację tkanek oraz może prowadzić do wzrostu mikroflory bakteryjnej. Wszystkie te czynniki wpływają niekorzystnie na proces integracji implantu zęba z kością. Zaleca się, aby osoby uzależnione od nikotyny zrezygnowały z nałogu na czas leczenia implantologicznego lub znacząco ograniczyły ilość wypalanych papierosów. Padaczka Padaczka znajduje się na liście przeciwwskazań do wszczepienia implantów, gdyż istnieje ryzyko wstrząsu epileptycznego, urazów kostnych oraz uszkodzeń protez zębowych. Choroba ta wymaga konsultacji przez każdym inwazyjnym zabiegiem stomatologicznym. Choroby reumatoidalne Według badań ok. 65% pacjentów chorych na Reumatoidalne Zapalenie Stawów (RZS) cierpi także na paradontozę, która również znajduje się na liście przeciwwskazań do wstawienia implantu zęba. Ponadto, przyjmowanie leków sterydowych, które stosuje się w terapii RZS, jest poważnym przeciwwskazaniem do implantacji, gdyż pogarszają one proces gojenia oraz zmieniają odpowiedź systemu odpornościowego organizmu. Zaburzenia psychiczne Przeciwwskazania do implantów u osób chorych psychicznie wynikają z kilku przyczyn. Jedną z nich są przyjmowane leki, gdyż niektóre z nich mogą nieść ze sobą skutki uboczne mające niekorzystny wpływ na stan uzębienia pacjenta oraz na proces integracji implantów po zabiegu. Innym czynnikiem jest aktualny stan psychofizyczny pacjenta w czasie terapii stomatologicznej oraz brak kontaktu i utrudniona współpraca ze specjalistą, a w konsekwencji brak wymaganego reżimu podczas rekonwalescencji. W każdym przypadku wymagana jest konsultacja z lekarzem stomatologiem, który po przeprowadzeniu wywiadu i dokonaniu właściwej analizy, podejmie ostateczną decyzję. Zbyt młody wiek Z uwagi na fakt, że do 17 roku życia nasze uzębienie i kości twarzoczaszki wciąż jeszcze się kształtują, nie wykonuje się zabiegu implantacji zębów u pacjentów poniżej tej bariery wiekowej. Miejscowe przeciwwskazania do implantów Przeciwwskazania miejscowe związane są z aktualnym stanem zdrowia jamy ustnej, a więc miejsca, w jakim miałby być zastosowany implant. Do najczęściej spotykanych zaliczamy: niekorzystne warunki anatomiczne, uniemożliwiające umieszczenie implantu, urazy i stany zapalne błony śluzowej, infekcje w strukturach sąsiadujących (zatoki), nieleczona próchnica i paradontoza, niedostateczna higiena jamy ustnej. W powyższych przypadkach wszczepienie implantu staje się możliwe jedynie po uprzednim wyeliminowaniu tych przeciwwskazań dzięki skutecznemu procesowi leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia implantologicznego, stomatolog przeprowadza wywiad oraz wykonuje kilka badań (rtg, tomografia komputerowa), które pozwalają dokonać oceny aktualnego stanu zdrowia pacjenta oraz stanu jego jamy ustnej i uzębienia. Informacje te pomogą specjaliście w podjęciu decyzji o możliwości wykonania wszczepu implantu zębowego. Decyzja ta zawsze należy do prowadzącego stomatologa i uzależniona jest nie tylko od stanu zdrowia pacjenta, lecz także od jego woli współpracy (konieczność rzucenia palenia, poprawa higieny jamy ustnej, wyleczenie próchnicy). 19. 03 16r Miałam wszczepiony implant na miejsce dolnej 6. Ból był potworny który minął, lecz nadal odczuwam ból wokół implantu podczas gdy chodzę- w nocy nie boli. Zdjęcie wskazuje, że implant położony jest zbyt blisko sąsiedniego zęba. Czy powinnam zasugerować by implant został usunięty. Czym ten ból jest spowodowany i jak długo potrwa. 2 tygodnie wcześniej miałam wszczepiony implant w górnej 4 i wszystko jest ok. Proszę o pomoc i z góry dziękuję. KOBIETA, 57 LAT ponad rok temu RTG zębów Ból zęba Stomatologia Wszczepienie implantu zęba Implantologia Implantoprotetyka Protetyka Ząb Domowe sposoby na bolący ząb Lek. dent. Agata Duda Medycyna estetyczna, Kraków 79 poziom zaufania Najlepiej zgłosić się do lekarza przeprowadzającego zabieg wszczepienia implantu i z nim omówić obecne dolegliwości oraz ewentualne dalsze postępowanie. 0 Lek. dent. Konrad Rutkowski Stomatolog, Poznań 84 poziom zaufania Wskazana jest powtórna analiza umiejscowienia implantu - nie ma prawa boleć. Bez RTG ostateczna ocena, porada jest niemożliwa. 0 Lek. dent. Łukasz Wojszwiłło Stomatolog, Wrocław 47 poziom zaufania Prawidłowo wygojony implant nie ma prawa boleć. Możliwe ,że ból pochodzi od zęba sąsiedniego. Co do decyzji - konieczna jest konsultacja i prawidłowa diagnostyka samego implantu i zębów sąsiednich. Pozdrawiam, Wojszwiłło 0 Lek. dent. Tomasz Łukasik Stomatolog, Katowice 68 poziom zaufania Witam serdecznie, Implant po wygojeniu nie powinien być w ogóle odczuwalny. W przypadku dolegliwości bólowych należy ustalić ich przyczynę i ją wyeliminować. Może to być stan zapalny wokół implantu, może to być sąsiedni ząb, może to być również spowodowane przez spozycjonowanie implantu zbyt blisko nerwu zębodołowego. Należy pilnie udać się na kontrolę do lekarza wykonującego zabieg. 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Jaka jest najbardziej ekonomiczna metoda wstawienia implantu? – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski Czy ból zębów może być spowodowany implantami? – odpowiada Lek. dent. Konrad Rutkowski Usunięcie zęba założenie implantu – odpowiada Lek. dent. Danuta Mackiewicz Ból sąsiedniego zęba po wszczepienie implantu – odpowiada Lek. dent. Michał Bałaga Co może znaczyć ten ból po wszczepieniu implantu zęba? – odpowiada Lek. dent. Konrad Rutkowski Jak zakłada się implant zęba? – odpowiada Mgr Arkadiusz Ciołkowski Możliwość założenia implantu zęba w wieku 19 lat – odpowiada Lek. dent. Bogdan Jaremczuk Jak wygląda postępowanie po ekstrakcji zęba? – odpowiada Lek. dent. Piotr Kiec Kiedy wszczepienie implantu może powodować dodatkowe komplikacje? – odpowiada Lek. dent. Konrad Rutkowski Czy ten implant będzie wystarczający i czy będzie go gdzie osadzić po tylu latach? – odpowiada Lek. dent. Grzegorz Gdula artykuły Wyrywanie zęba - przyczyny, przygotowanie do zabiegu, postępowanie po zabiegu Zabieg wyrwania zęba czasami jest koniecznością. J Podniesienie zatoki szczękowej - charakterystyka, cena, wskazania, komplikacje Podniesienie zatoki szczekowej jest innowacyjnym i Wszczepienie implantu zęba - wskazania i przeciwwskazania Wszczepienie implantu zęba pozwala na odtworzenie Implantów zębowych używają bez komplikacji miliony ludzi. Stomatolodzy podkreślają, że ponad 95% implantów przyjmuje się bez żadnych komplikacji i najczęściej są one wystarczające na resztę życia pacjenta. Co więcej: w trakcie jednej wizyty można usunąć zniszczony ząb i na jego miejsce wstawić implant wraz z nadbudową w postaci nowego zęba (implant natychmiastowy). Wystarczy także wstawić zaledwie dwa implanty, aby odzyskać zdolność gryzienia pokarmów i umocnić protezy na tyle, aby nie poruszały się one podczas gwałtownego kichnięcia lub ćwiczeń gimnastycznych. Zabieg wszczepienia implantu trwa średnio zaledwie pół godziny i jest bezbolesny. Szwajcarskie implanty Straumann, polecane przez stomatologów, ulegają pełnej integracji ze szczęką już po trzech do czterech tygodni od wszczepienia implantu zębowego – jak przebiega i czego się po nim spodziewać?Decyzja o wstawieniu i doborze odpowiedniego implantu podejmowana jest przez stomatologa niezwykle starannie. Najpierw następuje konsultacja ogólnego stanu zdrowia szczęki i jamy ustnej. Podczas wywiadu lekarskiego lekarz stomatolog bierze pod uwagę również przebyte przez pacjenta choroby, ewentualne leki, ale także skłonność do nałogów, w tym palenia i picia kawy. Obserwacji poddawane są tkanki kostne i miękkie, charakter przyzębia, czyli dziąsła, przestrzenie między zębowe i szereg innych, indywidualnych uwarunkowań. Wykonuje się również podstawowe zdjęcie panoramiczne zębów zwane pantomgramem, a następnie uzupełnia je tomografią komputerową 3D. Obie te wizualizacje służą zaplanowaniu idealnego miejsca dla implantu zębowego. Sam zabieg wszczepienia implantu należy do dziedziny chirurgii mało urazowej. Jeśli uzupełniane jest implantem miejsce po wcześniejszej ekstrakcji (usunięciu) zęba zabieg jest bardzo szybki (implantacja zwykła). Jeżeli trzeba jeszcze usunąć zepsuty ząb, stosuje się wówczas technikę implantacji natychmiastowej. Redukuje to liczbę zabiegów do jednego. Po zabiegu dziąsło jest zszywane, zaś już po tygodniu do dwu, szwy są zdejmowane. Cały zabieg przeprowadza się w znieczuleniu miejscowym, zatem jest on bezbolesny i trwa średnio pół zabiegu wstawienia implantu zęba – zalecenia stomatologiczne dla pacjentaTuż po wszczepieniu implantu zęba ma miejsce proces gojenia się ran i integracji implantu ze szczęką zwany osteointegracją. Polega on na całkowitym zagojeniu się tkanki kostnej otaczającej implant. Doświadczeni lekarze stomatolodzy polecają łatwo gojące się implanty szwajcarskiej firmy Straumann, wyposażone w higroskopijną powierzchnię typu SLActive, dzięki czemu okres gojenia się implantu skracany jest do czterech tygodni. Implanty zębów ICX cenione są przez specjalistów za ich łatwość i precyzję stosowania. Prace zespołu niemiecko-szwajcarskich naukowców i klinicystów zaowocowały rewelacyjnymi rozwiązaniami takimi jak: stożkowe połączenia zapobiegające mikroruchom implantu i dzięki ich mikroszczelności rozwojowi bakterii. Ten rodzaj implantu stomatologicznego posiada także 1,5 milimetrowy hex, a więc rozwiązanie gwarantujące stabilność i trwałość osadzenia implantu. Specjalna technika Platform Swiching wyraźnie stabilizuje tkanki otaczające implant, co nie tylko daje zadowalający efekt estetyczny, ale i zapobiega rozwojowi bakterii i stanów zapalnych. Sukces implantu zębowego ICX to także jego trwały mikrogwint oszczędzający szyjki zębowe podczas rozdrabniania pokarmów, jak i wyposażenie implantu w tak zwaną powierzchnię osteofilną, co oznacza doskonałą powierzchnię uzyskaną w trakcie procesu trawienie i piaskowania implantu, a w konsekwencji jego idealne podobieństwo i spójność z kością szczęki. Za sprawą stosowania tych właśnie implantów gojenie się ran po zabiegu jest szybkie i kanałowe zębów – nie zawsze usunięcie zęba i wstawienie implantu będzie konieczne!Istnieje także możliwość, iż podczas wizyty diagnostycznej stomatolog podejmie decyzję o próbie uratowania naturalnego zęba i wstawienie implantu nie będzie jeszcze konieczne. Wskazaniem do takiej metody stomatologicznej są między innymi zapalenie lub martwica miazgi zębowej, a także niedopełnione kanały korzeniowe jako pozostałość wcześniejszego leczenia (tak zwane reendo). Leczenie kanałowe zęba polega na usunięciu miazgi z kanałów zębowych i ich dezynfekcji. Po takim oczyszczeniu kanały są wypełniane specjalistycznymi materiałami stomatologicznymi, a korona zęba jest zabezpieczana. To zabieg bolesny i wymagający znieczulenia miejscowego. Niestety wielokrotne leczenie kanałowe najczęściej kończy się decyzją stomatologa o usunięciu, czyli ekstrakcji zęba i wówczas ratunkiem staje się implant zębowy. Anatomiczna bliskość pomiędzy ujściem zatok a zębami w tylnym obszarze szczęki sprawia, że zapalenie zatok szczękowych może objawiać się jako ból zębów trzonowych i przedtrzonowych. Również infekcja zębopochodna może rozprzestrzeniać się, obejmując ujście zatok. Niezwykle istotne jest prawidłowe rozpoznanie przyczyny bólu tylnych zębów i wdrożenie odpowiedniego leczenia. Zatoki to wypełnione powietrzem przestrzenie w kościach twarzoczaszki połączone z jamą nosową. Błona śluzowa zatok wytwarza duże ilości wydzieliny śluzowej, która umożliwia usuwanie zanieczyszczeń poprzez mechanizm śluzowo-rzęskowy. Zatoki przynosowe są wysłane nabłonkiem migawkowym pokrytym rzęskami. Wahadłowy ruch rzęsek umożliwia usuwanie wydzieliny z zatok na zewnątrz. Infekcje wirusowe przyczyniają się do obrzęku błony śluzowej nosa i zatok oraz zaburzeń w odpływie wydzieliny. Zbierająca się wydzielina stanowi pożywkę dla drobnoustrojów. W zatokach, dzięki odpowiedniej temperaturze i wilgotności, panują idealne warunki do namnażania się bakterii. W wyniku obrzęku śluzówki dochodzi do dysfunkcji ruchu śluzowo-rzęskowego, a także zamknięcia połączenia zatok z jamą nosową1. W krótkim czasie rozwija się stan zapalny, pojawia się ból głowy, twarzy, gorączka oraz ucisk w okolicach Przewlekłe zapalenie zatok (PZZ) jest stanem zapalnym błony śluzowej jednej lub kilku zatok przynosowych. To wieloczynnikowe zaburzenie o etiologii wirusowej, bakteryjnej i grzybiczej2. Wirusowe PZZ charakteryzuje się tendencją do samoograniczania, a leczenie ma charakter objawowy (środki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i/lub leki zmniejszające przekrwienie). Klinicyści przyjmują, że zapaleniu zatok przynosowych można przypisać etiologię wirusową, jeśli objawy występują przez mniej niż 10 dni, a stan pacjenta nie ulega pogorszeniu. Jeśli objawy utrzymują się lub następuje pogorszenie, wówczas podejrzewa się ostre bakteryjne zapalenie zatok przynosowych. Leczenie PZZ obejmuje zastosowanie irygacji donosowych oraz miejscowych i ogólnoustrojowych farmakoterapii, w tym kortykosteroidów, leków zmniejszających przekrwienie, leków antyhistaminowych, antybiotyków i leków przeciwgrzybiczych. W przypadkach opornych na leczenie niechirurgiczne stosuje się funkcjonalną endoskopową chirurgię zatok (FESS)3. Leczenie chirurgiczne niezbędne jest w przypadku stwierdzenia trwałych zmian chorobowych, wady budowy nosa czy zatok. Obok klasycznych, inwazyjnych metod operacji zatok coraz powszechniej stosuje się mało inwazyjne metody wykorzystujące dostęp do nosa i zatok przez otwory naturalne – mikrochirurgię wewnątrznosową z wykorzystaniem techniki FESS lub bardziej celowaną technikę MIST. Technika FESS jest stosunkowo nową procedurą chirurgiczną stosowaną w leczeniu zapalenia zatok szczękowych. Rozszerza połączenie zatok z jamą nosową, aby ułatwić spływanie wydzieliny4. Z kolei MIST polega na usunięciu zmienionych chorobowo tkanek, z oszczędzeniem jak największej ilości zdrowych fragmentów błony śluzowej, przy jednoczesnym utworzeniu dobrego połączenia zatok z jamą nosową. Dostęp do zatok jest możliwy przez naturalne ujście w bocznej ścianie nosa, jak również przez zachyłek łzowy. Dostęp ten pozwala na usunięcie ciała obcego ze światła zatoki szczękowej, np. po wcześniejszej implantacji. Największe objętościowo zatoki szczękowe poprzez górną ścianę graniczą z dnem oczodołu, natomiast ściana przednio-dolna zatok szczękowych sąsiaduje z górnymi zębami (zdj. 1). Zdj. 1 Poprzez przez swoją lokalizację zatoki szczękowe są podatne na powikłania spowodowane źle dobranym leczeniem zębów, w tym leczeniem implantologicznym. Jednocześnie przewlekłe zapalenie zatok może prowadzić do zmian okołokorzeniowych zębów5. Implantacja dentystyczna jest procedurą o wysokim wskaźniku powodzenia, mającą bardzo pozytywny wpływ na jakość życia pacjentów. Aby uniknąć komplikacji, niezbędne jest dokładne zaplanowanie zabiegu. Przypadki przemieszczania implantów dentystycznych do zatoki szczękowej pojawiają się w stomatologii implantologicznej i poprzez zaburzenie mechanizmu śluzowo-rzęskowego lub wywoływanie reakcji zapalnej tkanek mogą prowadzić do poważnych powikłań, takich jak zapalenie zatok6. Dużym problemem dla lekarzy implantologów jest boczny, bezzębny obszar szczęki cechujący się niską gęstością i małą liczbą kości spowodowanych przez resorpcję wyrostka zębodołowego szczęki i poszerzenie objętości zachyłka zębodołowego zatoki szczękowej. Bliskość struktur anatomicznych, takich jak zatoki szczękowe, sprawia, że w obszarze tym może dochodzić do pneumatyzacji zatok szczękowych. Niska gęstość kości i/lub nadmierna obróbka miejsca implantacji mogą skutkować niższą stabilnością i perforacją zatok przy przemieszczeniu implantów dentystycznych oraz rozwojem stanu zapalnego. Reabsorpcja kości wyrostka zębodołowego i postępująca pneumatyzacja jamy zatoki prowadzą do zmniejszenia wysokości kości szczęki, co jest główną przyczyną przesunięcia implantu w zatoce szczękowej7. Pierwszy przypadek przesunięcia implantu odnotowano w 1995 r. Większość implantów dentystycznych przesuwa się natychmiast lub wkrótce po wszczepieniu. Mechanizmy odpowiedzialne za migrację implantów dentystycznych do zatoki szczękowej kilka lat po zabiegu umieszczenia implantu są trudniejsze do zrozumienia. Miejscowa infekcja tkanki wokół implantu może skutkować rozprzestrzenianiem się infekcji z jamy ustnej do zatoki szczękowej8. Przypadki przemieszczonych implantów przedstawiają zdjęcia 2 i 3. Zdj. 2 Zdj. 3 Leczenie przemieszczenia implantu do zatoki szczękowej obejmuje chirurgię endoskopową przez jamę ustną i jamę nosową, niekiedy brak interwencji chirurgicznej i endoskopowej połączony z obserwacją. Jednak aby uniknąć powikłań ogólnoustrojowych, najlepiej jest jak najszybciej usunąć ciało obce9. Stosowanie krótkich implantów zazwyczaj umożliwia umieszczenie implantu we właściwym miejscu, jednak w pewnych przypadkach do uzyskania dobrego wyniku integracji implantu z kością niezbędne jest podniesienie dna zatok szczękowych (łac. Sinus lift) oraz regeneracja wyrostka zębodołowego szczęki10. Implanty umieszczone w tak zmienionych zatokach cechują się wysokimi wskaźnikami przeżywalności11. Przed przystąpieniem do zabiegu podniesienia dna zatok należy najpierw przeprowadzić diagnostykę laryngologiczną, a w przypadku stwierdzenia zmian patologicznych w obrębie zatok zastosować odpowiednie leczenie. Niezbędne procedury przed przystąpieniem do zabiegu Sinus lift to szczegółowy wywiad − badanie podmiotowe, badanie kliniczne przedmiotowe oraz badania radiologiczne. Badanie tomografii komputerowej jest pomocne w określeniu jakości i liczby kości wyrostka zębodołowego. Dzięki temu umożliwia diagnozę ewentualnej patologii zatoki szczękowej12. Tomografia komputerowa to złoty standard w diagnostyce zatok ze względu na jej zdolność do zapewniania wielu przekrojów przez zatokę w różnych płaszczyznach. Chociaż głównym wskazaniem do tomografii zatoki szczękowej jest podniesienie dna zatoki i ocena radiologiczna szczęki przed umieszczeniem implantu dentystycznego, ta metoda obrazowania jest coraz częściej stosowana również w celach endodontycznych i periodontycznych13. Podniesienie dna zatoki szczękowej polega na umieszczeniu materiału kościozastępczego pod błoną śluzową zatoki. Wskazaniem do zabiegu jest odległość pomiędzy zatoką a kością wyrostka zębodołowego mniejsza niż 7 mm. Dno zatoki szczękowej powinno być oddzielone od korzeni zębów kilkunastomilimetrową warstwą kości, a końcówki implantów nie mogą dochodzić do zatoki. Zabiegi typu Sinus lift niosą ze sobą ryzyko komplikacji śródoperacyjnych (perforacja błony śluzowej, uszkodzenie pęczka naczyniowo-nerwowego) i pooperacyjnych w obrębie zatok szczękowych. Komplikacje pooperacyjne mogą być wczesne (obrzęk, rozejście szwów, ostre zapalenie zatoki szczękowej, parestezje, przetoki) i późne (infekcja wszczepu i implantów, przerastająca wszczep tkanka łączna, przewlekłe zapalenia zatoki szczękowej, powstanie torbieli nabłonkowych, brak osseointegracji implantów). Leczenie nieprzewidzianych skutków leczenia implantologicznego pozostaje w rękach laryngologów. Pojawiły się opinie, że podniesienie dna zatoki powoduje pooperacyjne zapalenie zatok. Uniesienie błony Schneideriana może wpływać na homeostazę zatokową i prowadzić do zapalenia zatok poprzez czasowe zablokowanie drenażu zatoki14. Także niewłaściwie umieszczone implanty mogą przyczyniać się do wystąpienia zapalenia błony śluzowej i zwężenia drogi odpływu wydzieliny, a w konsekwencji zapalenia zatok15. Usunięcie ciała obcego z jamy zatoki można przeprowadzić przy użyciu różnych technik: ekstrakcji przez przetokę wewnątrz jamy ustnej, bezpośrednie podejście poprzez otwarcie bocznego okna w zatokach oraz chirurgię endoskopową przez jamę nosową lub jamę ustną. Podejście przez jamę nosową z funkcjonalną chirurgią endoskopową zatoki FESS jest leczeniem mniej inwazyjnym. W przypadku przetoki lub gdy ciało obce ma znaczną wielkość, niezbędne może okazać się podejście bezpośrednie16. Technika FESS pomaga usuwać przemieszczone implanty dentystyczne, jednak nie pozwala na usunięcie implantów, które wystają do zatoki17. Pomimo konieczności przeprowadzenia dalszych badań w celu oceny skuteczności FESS w leczeniu zapalenia zatok związanego z leczeniem implantologicznym, połączenie FESS z innymi technikami należy uznać za polecaną technikę przywrócenia prawidłowej homeostazy nosowo-zatokowej. Dane literaturowe przedstawiają korzystne wyniki tego podwójnego podejścia w leczeniu zapalenia zatok18. Biorąc pod uwagę anatomiczną bliskość pomiędzy ujściem zatok a zębami w tylnym obszarze szczęki, zapalenie zatok szczękowych może objawiać się jako ból zębów trzonowych i przedtrzonowych. Jest to przykład tzw. nieodontogennego bólu zęba. Rozróżnienie między bólem zębopochodnym a bólem twarzoczaszki i bólem związ... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? Roczną prenumeratę dwumiesięcznika Forum Stomatologii Praktycznej Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma ...i wiele więcej! Sprawdź Implanty stomatologiczne służą do odbudowy różnej liczby zębów w szczęce. Jeden implant zastępuje brak jednego zęba, ale już dwa implanty zapewniają odbudowę dwóch, trzech, a nawet czterech zębów. Na trzech implantach można osadzić od trzech do sześciu zębów, na czterech – od sześciu do ośmiu, a nawet dziesięciu zębów. Dzieje się tak dlatego, że wszczepienie dwóch lub kilku implantów umożliwia osadzenie na nich mostu stomatologicznego – uzupełnienia protetycznego większej liczby zębów. W przypadku zupełnego braku zębów (bezzębia) na kilku implantach można osadzić most stomatologiczny na stałe lub protezę ruchomą i odbudować całość łuku szerokie możliwości zastosowania implantów pozwalają na ich wykorzystywanie w wielu sytuacjach związanych z brakiem do zastosowania implantówImplanty mogą być wszczepiane dorosłym pacjentom w bardzo wielu przypadkach, jednak istnieje kilka schorzeń i okoliczności, które nie pozwalają na zastosowanie tej metody odbudowy zęba. Przeciwwskazaniem do leczenia implantologicznego są:ciąża,zbyt młody organizm, który jest jeszcze w fazie wzrostu kości (poniżej 17. roku życia)osteoporoza o dużym stopniu zaawansowania,choroby związane z zaburzeniami krzepnięcia krwi,nieunormowana cukrzyca,padaczka,nowotwory,AIDS,narkomania,choroba alkoholowa,zły stan higieny jamy ustnej – ubytki próchnicze, kamień nazębny, choroby dziąseł,bruksizm – nawykowe zgrzytanie względu na przyjmowanie niektórych leków konsultacjami z lekarzami prowadzącymi muszą być poprzedzone badania osób ze schorzeniami szpiku kostnego, chorobami psychicznymi, chorobami układu krążenia i serca, nerek, wątroby, reumatycznymi, astmą, przewlekłymi chorobami układu oddechowego i chorobą Parkinsona. Bardzo poważnym czynnikiem mogącym być przeciwwskazaniem jest nałogowe palenie tytoniu. Organizm palacza jest w większym lub mniejszym stopniu niedotleniony, a kości nałogowego palacza są gorszej jakości. Nikotyna negatywnie wpływa na proces gojenia się we wszystkich jego fazach, łącznie z etapem mineralizacji. Poprzez obkurczanie naczyń krwionośnych znacząco zmniejsza przepływ krwi zarówno w kości, jak i tkankach miękkich, a tym samym ogranicza dostępność substancji odżywczych niezbędnych do prawidłowego procesu gojenia się rany i wrastania implantu. Palenie tytoniu negatywnie wpływa na cały układ immunologiczny człowieka. Prowadzi też do wzrostu ilości bakterii beztlenowych, wywołujących zapalenie błony śluzowej i tkanek wokół wszczepu, zmniejszając tym samym szanse na przyjęcie się implantu. Badania wykazały, że zaprzestanie palenia przed zabiegiem i na okres kilku miesięcy po zabiegu przyczynia się do zwiększenia liczby pomyślnie zakończonych schorzeń ogólnych przeciwwskazaniem do zabiegu mogą być też okoliczności związane z miejscem wszczepiania implantu:stany zapalne w planowanym miejscu zabiegu,zbyt mała przestrzeń w zębodole do umieszczenia implantu lub pomiędzy zębami na umieszczenie korony przyszłego zęba,silne pochylenie zębów w kierunku braku w uzębieniu uniemożliwiające wstawienie korony zęba lub swobodne operowanie narzędziami podczas zabiegu.

po zabiegu implantacji zęba forum