muzyczny, w starym kinie Film bazuje na sztuce "Nie, nie Nanette". Doris Day gra Nanette bogatą dziedziczkę, która zakłada się ze swoim wujem o 25.000 dolarów, że w ciągu 48 godzin na każde pytanie odpowie "nie". Jeśli wygra będzie mogła zainwestować pieniądze w spektakl na Broadway'u, przygotowywany przez jej ukochanego. Mieczysława Ćwiklińska, właściwie Mieczysława Trapszo [a] (ur. 1 stycznia 1879 [b] w Lublinie, zm. 28 lipca 1972 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, śpiewaczka (sopran) [1]. Była jedną z najpopularniejszych aktorek filmowych, symbolem polskiej przedwojennej kinematografii. Debiutowała w 1933 roku jako Idalia w filmie 17 października 2018 (środa) o godzinie 17.30 zapraszamy pasjonatów przedwojennych filmów oraz literatury z tamtego okresu na kolejną odsłonę cyklu W STARYM KINIE. Na naszym ekranie zaprezentujemy pełen uczuciowych perypetii melodramat „Wrzos” z 1938 roku w reżyserii Juliusza Gardana. W starym kinie - SZCZĘŚLIWA 13 - 1938Zapraszam na mój blog, choć w innej tematyce http://www.bezrobotnik.comBlog o tym jak oszczędnie żyć i pracować w domu W starym kinie - CO MÓJ MĄŻ ROBI W NOCY - 1934Zapraszam na mój blog, choć w innej tematyce http://www.bezrobotnik.comBlog o tym jak oszczędnie żyć i praco Aparthotel w centrum Łodzi. Atrakcje. Kino. Repertuar. W celu rezerwacji miejsc na seans prosimy o SMS na numer telefonu: 887-740-740. Koszt biletu to 12 zł, dla gości hotelowych wstęp bezpłatny. 3 XI PT 16.30 SEANS MUZYCZNY: MŁODE TALENTY WOKALNE. 18.30 FILMY Z MARILYN MONROE: MĘŻCZYŹNI WOLĄ BLONDYNKI. 4 XI SB 18.45 WENECKIE QUI PRO QUO. . Kino amerykańskie kontra kino francuskie Początki kina to czas eksperymentów i nauki w oparciu o błędy poprzedników. Pierwszy kinematograf powstał we Francji w 1895 roku i to tę datę uważa się za początek kinematografii. Spekuluje się, że powstała ona już cztery lata wcześniej w Ameryce, ale w tajemnicy. Skonstruowanie pierwszego kinematografu, wówczas funkcjonującego pod nazwą "kinetoskop", przypisuje się Thomasowi Edisonowi i przypada na rok 1891. Ukrywanie swoich pomysłów w obawie przed plagiatem sprawiło jednak, że pomysł Edisona nie ujrzał światła dziennego, a tytuł ojców kina otrzymali francuscy bracia Lumière. Po I wojnie światowej losy się odwróciły i przemysł filmowy przeniósł się do Stanów Zjednoczonych. Kino amerykańskie: kino nowych gatunków Początkowo Amerykanie wzorowali się na kinie francuskim, ale kiedy dopadł je twórczy kryzys, zaczęli eksperymentować z montażem i nowymi gatunkami. Stworzyli film sensacyjny, western, melodramat, a potem zobaczyli, że film może mieć kolejne części, dając tym samym życie serialom. Za sukcesem amerykańskiej kinematografii stoją przede wszystkim Griffith, który zmodernizował dotychczasowe techniki filmowania i był współzałożycielem jednej z pierwszych wytwórni filmowych, a także jego asystent Mack Sennett, który przyczynił się do powstania komedii. To on odkrył Charlesa Chaplina, najpopularniejszego komika wszech czasów. Do Ameryki tłumnie zaczęli przenosić się niezależni producenci, ponieważ widzieli tam większe możliwości i perspektywy. Punktem docelowym stało się Hollywood. Wybrane ze względu na dobre warunki do kręcenia, naturalne światło i mało opadów. Ważną rolę odegrały też banki, które odkryły, że opłaca się inwestować w kino i zaczęły dofinansowywać produkcje. Kino amerykańskie po II wojnie światowej Kino amerykańskie było coraz odważniejsze obyczajowo. Na ekranie pojawiły się zdrady małżeńskie, nagość, porwania, narkotyki i przemoc. Prężnie rozwijały się tzw. superprodukcje, filmy tworzone na wielką skalę, z wielkim budżetem, ogromną ilością statystów i bogatą scenografią. Po okresie wojennym pojawiły się też filmy taneczne, przygodowe i gangsterskie. Kino amerykańskie: Film noir Nazywany też "filmem czarnym". Jego największa popularność przypada na lata 40. Film noir wywodzi się z kina gangsterskiego i kryminalnego. Charakteryzuje go specyficzna technika i styl kręcenia, a także fabuła. Oryginalnie powinien być czarno-biały, a barwy w nim mroczne i mocno skontrastowane. Jeżeli chodzi o akcję, najczęściej jest on bardzo realistyczny, brutalny i pozbawiony happy endów. Najważniejszymi w historii tego gatunku są filmy "Sokół maltański" oraz "Podwójne ubezpieczenie", a najpopularniejszym aktorem, Humphrey Bogart. Kino amerykańskie: nowojorska szkoła filmowa Na przełomie lat 50. i 60. w Ameryce pojawił się odpowiednik francuskiej Nowej Fali, nowojorska szkoła filmowa. Był to ruch odnowy w amerykańskim kinie. Szkoła ta zrzeszała twórców, którzy buntowali się przeciwko wielkim hollywoodzkim produkcjom i woleli tworzyć autorskie kino niezależne. Były to filmy głównie dokumentalne i poruszały najczęściej problemy społeczne takie jak rasizm, narkomania czy przemoc. Kino amerykańskie dziś Do najwybitniejszych amerykańskich reżyserów ze względu na tworzenie w Stanach Zjednoczonych można zaliczyć takie nazwiska jak: Alfred Hitchcock, Francis Ford Coppola, Steven Spielberg, bracia Joel i Ethan Coen, Stanley Kubrick, Quentin Tarantino, Martin Scorsese, Woody Allen, David Lynch, Jim Jarmusch czy Wes Anderson. Najlepsze filmy w historii kina amerykańskiego: "Przeminęło z wiatrem" (1939) Klasyka amerykańskiego melodramatu. Opowiada o losach młodej, zamożnej Scarlett O'Hary. Kobieta musi stawić czoła realiom wojny secesyjnej, która zmusza ją do porzucenia dotychczasowych wygód. W tle rozgrywa się historia wielkiej miłości Scarlett i Rhetta Butlera. Film w reżyserii Victora Fleminga został nagrodzony aż ośmioma Oscarami. "Przeminęło z wiatrem" "Obywatel Kane" (1941) Filmowy debiut Orsona Wellesa, który był jednocześnie reżyserem i odtwórcą głównej roli. Miał wtedy zaledwie 25 lat. W filmie, w formie retrospekcji przedstawiona jest historia milionera i magnata prasowego Charlesa Fostera Kane’a. Po jego śmierci jeden z reporterów stara się rozwikłać wypowiedziane przez niego na łożu śmierci, słowo: różyczka. Film nie spotkał się wówczas z sympatią widzów, lecz dziś uważany jest za niekwestionowane filmowe arcydzieło. Foto: Materiały prasowe "Obywatel Kane" "Bulwar Zachodzącego Słońca" (1950) To historia nieszczęśliwej gwiazdy kina niemego, której kariera dobiegła końca. Główna bohaterka, Norma Desmond, jest tak zakochana w sobie, że nie dostrzega nic oprócz swojej osoby. Pewnego dnia spotyka młodego scenarzystę, któremu zleca napisanie scenariusza do filmu mającego być jej największym sukcesem. W głównej roli genialna Gloria Swanson, która w rzeczywistości faktycznie była jedną z najwybitniejszych aktorek kina niemego. Film wyreżyserował Billy Wilder. Foto: Materiały prasowe "Bulwar Zachodzącego Słońca" "Śniadanie u Tiffany'ego" (1961) Film jest ekranizacją opowiadania amerykańskiego pisarza Trumana Capote'a o tym samym tytule. Fabuła przenosi widzów do świata bogatych nowojorczyków. To komedia romantyczna, która opowiada o młodej, pięknej dziewczynie imieniem Holly żyjącej na koszt swoich bogatych adoratorów. Pewnego dnia zakochuje się w niej pisarz, Paul Varjak. Film wyreżyserowany przez Blake'a Edwardsa przeszedł do historii, podobnie jak kreacja Audrey Hepburn, która stała się ikoną lat 60. Kultową dziś muzykę do filmu stworzył Henry Mancini, który dostał dwa Oscary, za najlepszą muzykę do filmu i najlepszą piosenkę w roku 1962. Foto: Materiały prasowe "Śniadanie u Tiffany'ego" Trylogia "Ojciec chrzestny" (1972, 1974,1990) To jeden z najważniejszych i najbardziej wpływowych filmów gangsterskich, jakie kiedykolwiek powstały. Historia tej nowojorskiej mafijnej rodziny jest znana i uwielbiana na całym świecie. Scenariusz powstał na podstawie książki Mario Puzo o tym samym tytule, która była, podobnie jak później film, książkowym bestsellerem. Rodzinę Corleone poznajemy od momentu, kiedy rządzi nią ojciec, Vito Corleone (w tej roli Marlon Brando). W kolejnych dwóch częściach „Ojca chrzestnego” obserwujemy, jak w roli mafijnego bossa sprawdza się jego syn, Michael Corleone, grany przez Ala Pacino. Pierwsza część została nagrodzona trzema Oscarami, a druga sześcioma. Trzecia była nominowana aż do siedmiu. Reżyserem jest Francis Ford Coppola. W głównych rolach w trylogii występują - oprócz Brando i Pacino - Diane Keaton, Robert De Niro czy Andy Garcia. Foto: Materiały prasowe "Ojciec chrzestny" "Lot nad kukułczym gniazdem" (1975) To historia cwanego złodziejaszka i chuligana, który chcąc uniknąć więzienia, udaje niepoczytalność. W efekcie trafia do szpitala psychiatrycznego. Po pewnym czasie okazuje się, że ma tam zostać o wiele dłużej niż zakładał. Główny bohater, grany brawurowo przez Jacka Nicholsona, postanawia zorganizować z innymi pacjentami grupową ucieczkę ze szpitala. W filmie oprócz Nicholsona występują Louise Fletcher, Danny DeVito czy Christopher Lloyd. Film został nagrodzony aż pięcioma Oscarami, w tym za najlepszy film, scenariusz i role aktorów pierwszoplanowych. Za kamerą stał Miloš Forman. Foto: Materiały prasowe "Lot nad kukułczym gniazdem" "Skazani na Shawshank" (1994) Dramat w reżyserii Franka Darabonta. W rolach głównych Tim Robbins i Morgan Freeman. Film jest adaptacją opowiadania amerykańskiego pisarza Stephena Kinga. Główny bohater, Andy Dufresne, to bankier, który zostaje niesłusznie oskarżony o morderstwo swojej żony i jej kochanka, za co zostaje skazany na dożywocie w więzieniu Shawshank. Tam styka się z brutalnym więziennym światem. Foto: Materiały prasowe "Skazani na Shawshank" "Pulp Fiction" (1994) Klasyka amerykańskiego kina stworzona przez jednego z najbardziej charakterystycznych reżyserów w historii, Quentina Tarantino. Dwóch mężczyzn w garniturach z pistoletami w ręku czy Mia Wallace i Vincent Vega tańczący twista do utworu "You Never Can Tell" Chucka Berry’ego- te dwie sceny na zawsze zapisały się w historii kina. "Pulp Fiction" składa się z czterech równolegle rozgrywających się historii. Śledzimy losy płatnych morderców, żony gangstera, boksera i jego dziewczyny i pary napadającej na restauracje. Film był nagrodzony Oscarem za najlepszy scenariusz. W głównych rolach występują John Travolta, Samuel L. Jackson, Uma Thurman i Bruce Willis. Foto: Materiały prasowe "Pulp Fiction" "American Beauty" (1999) Dramat obyczajowy w reżyserii Sama Mendesa. Widzowie poznają historię Lestera Burnhama, pracownika agencji reklamowej, który przechodzi kryzys wieku średniego. Do tego dochodzą problemy z irytującą żoną pracoholiczką i córką, która uważa go za nieudacznika. Pewnego dnia główny bohater zakochuje się w młodej koleżance swojej córki i postanawia dla niej odmienić swoje nudne życie. W postać Lestera Burnhama wciela się Kevin Spacey. Film nagrodzono pięcioma Oscarami, a nagie ciało kobiety obsypane różami stało się kolejnym ikonicznym kinowym obrazem. Foto: Materiały prasowe "American Beauty" "Forrest Gump" (1994) Akcja filmu zaczyna się i kończy na ławce, a tak naprawdę ani na chwilę na niej nie zostajemy. Widz podróżuje wraz z Forrestem Gumpem, granym przez Toma Hanksa, po jego wspomnieniach z bardzo bujnego i burzliwego życia. To historia chłopca, który rodzi się z paraliżem nóg i lekkim autyzmem, ale dzięki swojej determinacji i ciężkiej pracy staje się milionerem i udowadnia wszystkim, że nie ma rzeczy niemożliwych. Naturalna i bardzo wzruszająca realizacja amerykańskiego snu. Film Roberta Zemeckisa nagrodzony został sześcioma Oscarami. Foto: Materiały prasowe "Forrest Gump" Lata 50. i 60. to bardzo charakterystyczny okres w modzie i designie. Stąd nawet dziś do tych dwóch dekad wracamy z sentymentem. W tym rankingu zebrałam najlepsze filmy, których akcja rozgrywa się w tym czasie. Znalazły się w nich pozycje, które najlepiej oddają styl tych dwóch dekad. Filmów, których akcja rozgrywa się w latach 50. i 60., jest naprawdę dużo. Dla współczesnych filmowców często jest to okres sentymentalnych powrotów. Jest to w końcu czas przed cyfrową i internetową rewolucją, kiedy jeszcze nikomu nie śniło się ani o telefonach komórkowych, ani komputerach personalnych. Był to okres w historii, gdzie tradycyjne struktury społeczne wciąż się trzymały mocno, choć już widać było spękania. Rewolucja obyczajowa zbliżała się wielkimi krokami, do tego rodził się ruch praw człowieka, który już niedługo miał znieść segregację rasową. Jednocześnie był to czas ekonomicznej prosperity – powojenny boom trwał w najlepsze. Moda i design mogły się więc swobodnie rozwijać, dzięki czemu w tych dekadach wykształcił się charakterystyczny styl, do którego z nostalgią wracamy do dziś. Filmy i seriale rozgrywające się w latach 50. i 60. to zarówno dramaty, jak i komedie, ale niemal zawsze o silnym zabarwieniu obyczajowym. Poruszają więc rozmaite aspekty życia. Wszystkie zgromadzone poniżej filmy doskonale oddają nastrój i styl tamtych lat z jego optymizmem, ale też skostniałą obyczajowością. Zdecydowanie wszystkie są warte obejrzenia. Zobacz także: Najlepsze filmy kostiumowe. Piękne stroje z różnych epok na ekranie NAJLEPSZE FILMY i SERIALE OSADZONE W LATACH 50. i 60. 17. Do diabła z miłością (Down with love, 2003) Na początek dość lekka w wyrazie komedia romantyczna. Główną bohaterką jest młoda kobieta o polsko brzmiącym nazwisku – Barbara Novak (Renée Zellweger). Jest ona autorką bestsellerowej książki „Do diabła z miłością”, która przekonuje, że kobiety nie potrzebują mężczyzn ani do zaspokojenia seksualnego, ani finansowego. Barbara ma w Nowym Jorku udzielić wywiadu dla prestiżowego męskiego magazynu „Know”. Dziennikarzem jest znany kobieciarz, w którego wcielił się Ewan McGregor. Jego celem jest skompromitowanie młodej pisarki. Kostiumy i scenografia tego filmu zasługują na szczególną uwagę. 16. Była sobie dziewczyna (An Education, 2009) Następna propozycja to utrzymany w dużo spokojniejszym tonie film, ale wciąż o miłości. Tutaj bohaterką jest 16-latka, która zakochuje się w dwa razy starszym mężczyźnie. Okazuje się jednak, że związek ten spotyka się z aprobatą otoczenia i rodziców. Wręcz jest zachęcana do zrezygnowania z edukacji i oddania się roli żony. W latach 60. wciąż rola kobiet w Wielkiej Brytanii była sprowadzana do bycia żoną i matką, a „złapanie” bogatego męża miało być szczytem ambicji. Młodziutka Jenny na własnej skórze przekona się, że nie tędy droga. 15. Daleko od nieba (Far from Heaven, 2002) Ten film jest oparty na innej produkcji filmowej – „Wszystko na co niebo zezwala” z 1955 roku. Tam zamożna wdowa z przedmieść zakochuje się w młodym ogrodniku, przez co został odrzucona przez swoje kręgi towarzyskie. Twórcy „Daleko od nieba” poszli jeszcze dalej. Tutaj główna bohaterka również zakochuje się w ogrodniku, ale na domiar złego w czarnoskórym. Do tego wciąż ma męża, choć odkrywa, że geja. Co istotne, obraz jest doksologie wystylizowany, klimat lat 50. perfekcyjnie oddany. 14. Buntownik bez powodu (Rebel Without a Cause, 1955) Ten film to absolutna klasyka lat 50. i jednocześnie kolejny film o wyłamywaniu się z obowiązujących norm. Głównym bohaterem jest młody chłopak, który dusi się w lukrowanej rzeczywistości amerykańskich przedmieść. Sprawia kłopoty wychowawcze, jednak nikt tak naprawdę nie rozumie skąd się one biorą. James Dean wykreował tu niezapomnianą postać, która stała się symbolem kinowego buntownika. 13. Kochankowie z księżyca (Moonrise Kingdom, 2012) Wes Anderson słynie z zamiłowania do mocno wystyfont-size: 12pt;">10. Suburbicon (2017) Film George’a Clooneya rozgrywa się na początku lat 50., czyli okresie budowania amerykańskich przedmieść jakimi je znamy dzisiaj. Tytułowy Suburbicon to nazwa nowo powstającego osiedla, który ma być rajem na ziemi. Okazuje się jednak, że raj ma wiele ciemnych zakamarków. Kiedy bowiem na osiedle sprowadza się pierwsza czarnoskóra para, sąsiedzi robią wszystko, aby zatruć im życie. Tymczasem za płotem dochodzi do zbrodni. Ten film jest satyrą na życie na przedmieściach, ale też obłudę życia. 9. Dreamgirls (2006) Czas na muzyczną propozycję. Tym razem przenosimy się do Chicago lat 60. Trzy młode, czarnoskóre dziewczyny starają się przebić w przemyśle muzycznym. Na jednym z konkursów dostrzega je pewien manager, który postanawia pomóc dziewczynom. Cała historia jest luźno oparta na losach zespołu Supremes. Stanowi doskonały obraz muzycznej sceny tamtego okresu. 8. Carol (2015) Tym razem trafiamy do Nowego Jorku lat 50. „Carol” to historia zakazanej miłości. Tytułowa bohaterka jest zamożna, ma męża i wielki dom pod miastem. Nie jest jednak szczęśliwa, gdyż ukrywa swoją prawdziwą naturę. Jej serce zaczyna bić mocniej, gdy zakochuje się w młodej ekspedientce i razem wyruszają w podróż. Jest to smutny obraz obyczajowości połowy XX wieku, który krępował ludzi odbiegających od przyjętych norm. Jednocześnie film stanowi niezwykle wysmakowaną i stylową podróż do tamtego okresu. 7. Powiększenie (Blow Up, 1966) Ten film to absolutna klasyka lat 60. Głównym bohaterem jest fotograf mody, Thomas. Jest bogaty, egoistyczny i całkowicie przekonany, że praca czyni go nowoczesnym, światowym artystą. Tymczasem w jego studiu zjawia się Jane, która żąda wydania zdjęć pary kochanków, którą Thomas z ukrycia sfotografował w parku. Na coraz to większych powiększeniach mężczyzna znajduje zwłoki. Jest to film, który spodoba się nie tylko fanom kryminalnych zagadek, ale także mody drugiej połowy lat 60. 6. Marvelous Mrs. Maisel (2017-) Czas na kolejny serial. Główną bohaterką jest młoda mężatka z dobrego domu, żydówka i matka dwójki dzieci. W jej perfekcyjnym życiu następuje gwałtowny zwrot – mąż odchodzi do kochanki. Kobieta jednak postanawia stawić czoła nowej rzeczywistości. Przeprowadza się do rodziców, podejmuje pracę po raz pierwszy w swoim życiu i postanawia spróbować swoich sił jako komik. Serial jest źródłem znakomitego humoru, a przy okazji stanowi wspaniały obraz przełomu lat 50. i 60. Zapewne jest to obraz mocno wyidealizowany, ale niezwykle przyjemny dla oka. 5. Brooklyn (2015) Film „Brooklyn” również opowiada o kobiecie, która próbuje się odnaleźć w nowej dla siebie rzeczywistości. W latach 50. młoda dziewczyna opuszcza swoją rodzinną Irlandię i wyrusza do Ameryki, by szukać szczęścia w Nowym Jorku. Początkowo ma duże problemy z aklimatyzacją. Wszystko się zmienia, kiedy poznaje sympatycznego Włocha. Gdy życie zaczyna nabierać barw, musi wracać do domu, aby podjąć ważną decyzję. Film ma urzekający klimat i wiele subtelności. 4. Mad Men (2007-2115) Ten serial sprawił, że świat tak bardzo się zakochał w latach 50. i 60. Opowiada o losach pracowników agencji reklamowej. Jest to świat pełen szyku, ale też niepozbawiony problemów. Serial przedstawia także zmiany obyczajów amerykańskiego społeczeństwa, które nastąpiły na początku lat 60. Wszystko to w doskonale skrojonych garniturach i wśród designerskich mebli w duchu mid-century modern. 3. Śniadanie u Tiffany’ego (Breakfast at Tiffany’s, 1961) Na tej liście jest niewiele filmów, które faktycznie zostały nakręcone w latach 50. i 60. Jednym z wyjątków jest „Śniadanie u Tiffany’ego”. Jest to bez wątpienia obraz kultowy, który zawładnął zbiorową wyobraźnią. Do tego styl Holly Golightly od momentu premiery jest kopiowany przez miliony kobiet na całym świecie. Trudno znaleźć produkcję, która miała tak wielki wpływ na modę. 2. Służące (The Help, 2011) Z Nowego Jorku przenosimy się na południe Stanów Zjednoczonych lat 60., gdzie kolonialny porządek trwał zatrważająco długo. Młoda dziennikarka opisuje w swojej książce życie czarnoskórych służących w domach bogatych i uprzywilejowanych. Publikacja wywołuje skandal w „wyższych sferach”, a opisanym służącym przywraca godność. Historia jest inspirowana prawdziwymi zdarzeniami. Jest barwnie odmalowanym obrazem amerykańskiego południa w okresie wielkich przemian społecznych. 1. Samotny mężczyzna (Single Man, 2009) Na podium jest film, który potrafi widza zaczarować. Jest to historia profesora, geja, który mierzy się z samotnością po stracie ukochanego. Mieszka w urzekającym domu, ma stylową garderobę, przyjaciół i dobrą posadę. W jego życiu nie ma jednak szczęścia, nie może się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Jest samotny. Jednak Tom Ford – reżyser filmu – odmalował jego samotność w wyjątkowo piękny sposób, wręcz pociągający. Jest to bez wątpienia jednen z najbardziej stylowych filmów w ogóle, a bez wątpienia najbardziej stylowy rozgrywający się w latach 60. Słynna scena z amerykańskiego filmu E. Portera Napad na ekspres Edwin Porter i David W. Griffith to dwa najważniejsze nazwiska początków filmu amerykańskiego. Dzięki nowatorskim rozwiązaniom i autorskiej wizji obaj przeszli do historii kina. Edwin Porter – twórca filmowej dramaturgii i kinowych emocji Edwin Porter był operatorem Thomasa Edisona i to on jest uważany za twórcę tak zwanego montażu dramaturgicznego (określenie J. Płażewskiego). W Życiu amerykańskiego strażaka (1902), przedstawiającym uratowanie matki z dzieckiem z płonącego domu, Porter posłużył się montażem jako elementem budowania nastroju i wywoływania emocji u widza. Metoda ta szczególnie doszła do głosu w słynnym Napadzie na ekspres (1903). Fabuła rozgrywała się tu w kilku miejscach akcji, a do historii przeszło zbliżenie rewolweru wycelowanego wprost w widza. To Edwin Porter jako pierwszy w historii kina doszedł do wniosku, że widzowie potrzebują podczas seansu doświadczać autentycznych emocji, a nie jedynie oglądać poruszające się obrazy. Jemu zawdzięczamy zatem pomysł na fabuły obfitujące w sensacyjne zwroty akcji. Właśnie w takim stylu utrzymany jest wspomniany Napad na ekspres, w którym reżyser pokazał obrabowanie pociągu przez szajkę przestępców. Porter sfilmował również pościg za bandytami i ich uśmiercenie. Film ten uznaje się zatem nie tylko za początek kina sensacyjnego i westernowego, ale także za inaugurację kina fabularnego. W późniejszym okresie Edwin Porter kręcił dłuższe utwory, jak np. Hrabia Monte Christo (1912), Więzień zamku Zenda (1913), a także filmy z Mary Pickford – W powozie biskupa (1913) i Tess z krainy burz (1914). Warto także wspomnieć o eksperymentach Portera z trójwymiarowym obrazem. Za pomocą tej metody pokazał bowiem wodospad Niagara. David Griffith – twórca filmowej fabuły i aktorstwa filmowego Lillian Gish, muza filmów D. Griffitha Film amerykański zbudował swój język na dziełach Davida Warka Griffitha, uważanego za pierwszego świadomego artystę kina. W dziełach tego reżysera akcja przypomina płynną narrację XIX-wiecznej powieści: jest wielotorowa, obfituje w retrospekcje, a napięcie buduje się głównie poprzez zastosowanie montażu synchronicznego (różne wydarzenia rozgrywają się w tym samym czasie). W historii kina zapisały się szczególnie dwa filmy Griffitha: Narodziny narodu (The Birth of a Nation, 1915) o wojnie secesyjnej oraz Nietolerancja (1916). Jako sztandarowy przykład mistrzowskiego montażu synchronicznego można przytoczyć zakończenie Nietolerancji, kiedy rodzina Cameronów uwięziona w małej chatce jest atakowana przez Murzynów, a jednocześnie z pomocą pędzi Ku-Klux-Klan (uwaga: film jest niesłychanie rasistowski !). Cokolwiek by jednak nie sądzić o Davidzie Griffithie, jego dokonania w dziedzinie konstruowania filmowej fabuły mają charakter epokowy. To on nauczył kino, jak opowiadać świat za pomocą obrazów, odkrył znaczenie psychologicznej konstrukcji postaci i wykorzystał potencjał realizmu. Można nawet widzieć w jego filmach nawiązania do malarstwa realistycznego. Co więcej, Griffith jako pierwszy potrafił płynnie zastosować zmienność planów – zbliżeń i planów ogólnych. Zwrócił dużą uwagę na sposób komponowania kadru, a więc dostrzegł rolę scenografii, kostiumów i rekwizytów. Olbrzymim osiągnięciem Davida Griffitha w kontekście historii kina było również porzucenie teatralnej gry aktorskiej, z przesadną gestykulacją i mową ciała na rzecz aktorstwa typowo filmowego, jak najbardziej imitującego codzienne ludzkie zachowania. Była to jedna z przyczyn wielkiej popularności filmów tego reżysera w I i II dekadzie XX wieku. Serca publiczności Griffith zdobył przede wszystkim jako autor melodramatów z Lillian Gish, jak np. Złamana lilia (Broken Blossom, 1919). Reżyser potrafił w nich wykorzystać wszystkie środki kina, by stworzyć obrazy poruszające i autentyczne. Aby pomóc wam w znalezieniu idealnego tytułu na seanse w domu, przedstawiamy stworzoną przez The Club listę pięćdziesięciu najważniejszych niezależnych filmów stworzonych w USA. Tytuły przedstawione są w kolejności chronologicznej – w odpowiednich miejscach oznaczyliśmy, w którym serwisie streamingowym można obejrzeć dany część poniższych tytułów okazało się wielkimi hitami, autorzy listy zaznaczają, że nie było ich celem wymienić jedynie te najlepsze filmy, lecz także te, które tworzyły nowy grunt, przedstawiły widzom ważnych artystów i tworzyły gatunki. Twórcy listy podkreślili, że wybrali po jednym filmie danego reżysera i nie uwzględnili dokumentów, filmów eksperymentalnych i produkcji wspartych bezpośrednio przez pieniądze lista:Mały uciekinier (1953)Cienie (1959)Plan dziewięć z kosmosu (1959)Narkotykowy łącznik (1961)Święto krwi (1963)Nothing But A Man (1964)Podróż (1967)Noc żywych trupów (1968)Kto puka do moich drzwi (1969)Swobodny jeździec (1969)Wanda (1970)Sweet Sweetback’s Baadasssss Song (1971)Two-Lane Blacktop (1971)Różowe flamingi (1972)Teksańska masakra piłą mechaniczną (1974)Głowa do wycierania (1977) – dostępne na NetfliksieKiller Of Sheep (1978)Halloween (1978)The Return Of The Secaucus Seven (1979)Losing Ground (1982)El Norte (1983)Inaczej niż w raju (1984)Śmiertelnie proste (1984)Pustynia serca (1985)Ona się doigra (1986) – dostępne na NetfliksieDirty Dancing (1987) – dostępne na NetfliksieNarkotykowy kowboj (1989)Niezwykła prawda (1989)Seks, kłamstwa i kasety wideo (1989) – dostępne na NetfliksieSlacker (1990)Córki pyłu (1991)Poison (1991)El Mariachi (1992)Clerks – Sprzedawcy (1994) – dostępne na HBO GOPulp Fiction (1994) – dostępne na Netfliksie i HBO GODzieciaki (1995)Boogie Nights (1997)Blair Witch Project (1999)Memento (2000)Funny Ha Ha (2002)Moje wielkie greckie wesele (2002)Między słowami (2003) – dostępne na NetfliksiePasja (2004)Powrót do Garden State (2004)Wynalazek (2004)Mała miss (2006) – dostępne na HBO GOParanormal Activity (2007)Frances Ha (2012)Moonlight (2016)Uciekaj! (2017)Ile z tych filmów już widzieliście? Rusza kolejna edycja wieczornych pokazów filmowych nad bydgoskim Balatonem. Już od 8. lipca w każdy piątek mieszkańcy zobaczą francuskie, hiszpańskie, a także amerykańskie projekcje – a wszystko pod gołym niebem. Pomysł na kino plenerowe zrodził się w głowach samych bydgoszczan. Jak wygląda repertuar? Tego dowiesz się z treści naszego artykułu. Kino plenerowe nad Balatonem wzbudziło sensację wśród mieszkańców osiedla Bartodzieje i okolic w zeszłe wakacje. Projekt zrealizowany został dzięki Bydgoskiemu Budżetowi Obywatelskiemu, w którym to mieszkańcy sami zgłaszają swoje propozycje i decydują jak zmieni się nasze miasto. W tym roku bydgoszczanie po raz kolejny postanowili oddać swój głos na kontynuacje wieczornych projekcji filmowych. - Kino plenerowe nad Balatonem odbywa się już po raz drugi - mówi Adam Dziura z Rady Osiedla Bartodzieje, pomysłodawca projektu – Tak jak w zeszłym roku, rozłożony zostanie duży ekran, projektor i nagłośnienie. Mieszkańcom udostępnionych zostanie 100 leżaków, a także teren trawiasty, gdzie znajdzie się miejsce, by obejrzeć film na kocach plażowych ( z doświadczenia wiemy, że wiele osób korzysta właśnie z tej opcji). Wstęp jest oczywiście bezpłatny. Łącznie zaplanowanych jest 7 nagrodzonych na licznych festiwalach filmowych projekcji, głównie produkcji europejskiej. Pierwszy z tytułów – hiszpański thriller pt. „Anioł” startuje w najbliższy piątek. Opowiada on historię 20-letniego seryjnego mordercy z Buenos Aires – Carlosa Robledo Puch’a. Obok mrożącego krew w żyłach kryminału znalazły się również: francusko-belgijska komedia – „Czym chata bogata”, „Twarz anioła”, „Hiszpański temperament”, „Minari” a także francuski dramat - „Klub Jimmiego” i amerykański thriller - „Obraz pożądania”. Wszystkie pokazy rozpoczynają się o godz. 21. Projekcje potrwają do 19 sierpnia. - Zapraszamy nie tylko mieszkańców osiedla Bartodzieje, ale i wszystkich bydgoszczan – dodaje pomysłodawca projektu. - Wspomnę też, że w Starym Fordonie, w okresie wakacyjnym również funkcjonować będzie kino plenerowe, do którego gorąco zapraszam wszystkich mieszkańców. Wszystkie dodatkowe informacje na temat wakacyjnych projekcji nad Balatonem znajdziecie na profilu organizatora w social mediach. Kino plenerowe w Starym Fordonie będzie natomiast czynne od 16. lipca do końca sierpnia w każdą sobotę o na Polu Piknikowym od strony ul. Sabały.

w starym kinie filmy amerykańskie